Protocollen
IP-adres
TCP/IP-model
Automatisering
Risk Management
Bug
ASCII (American Standard Code for Information)
Cookies
[...]
ASCII (American Standard Code for Information)
De ASCII is een standaard 7-bits tekencodering, ontworpen door een commissie met o.a. Hugh McGregor en Bob Bemer.
Vóór de komst van de ASCII was er in de jaren ’60 geen standaard manier om computers met elkaar te laten communiceren. Men gebruikte meer dan 60 verschillende manieren om letters en cijfers te verwerken. IBM had op een gegeven moment apparaten met 9 verschillende soorten karaktersets.
De ASCII houd in dat Latijnse cijfers, letters, leestekens en symbolen vertaald kunnen worden naar de leesbare vorm. Dit word gedaan door een reeks binaire getallen te koppelen aan de tekens. De Standaard-ASCII kan 94 tekens vertalen (hoofdletters, kleine letters, cijfers, leestekens, symbolen) , de spatie en nog 33 stuurcodes. Stuurcodes zijn geen zichtbare tekens, maar hebben allemaal een specifieke taak (opdrachten versturen naar apparaten of informatie geven over de gegevens die worden verstuurd.
De ASCII werd oorspronkelijk ontworpen voor telexcommunicatie, hierbij kun je denken aan typemachines met een stuurprogramma. De ASCII zorgde ervoor dat er opdrachten/besturingscodes werden gestuurd naar de typemachine. Bijvoorbeeld het knopje op de typemachines ‘BELL’, liet dan ook een belletje rinkelen.
De cijfers beginnen altijd met de binaire nummers ‘011’. De letters staan op alfabetische volgorde, dit is zo gedaan om het makkelijker te maken om een tekst op te bouwen. De tekens met accenten zijn niet op deze manier geordend, omdat deze later zijn toegevoegd.
In veel talen hebben mensen meer letters nodig dan 26 letters, hierdoor zijn er aanpassingen gemaakt en zijn in de Duitse tabel bijvoorbeeld tekens zoals ‘\’ en ‘|’ vervangen door äöü en de hoofdletter vormen hiervan. In de Britse tabel is het hekje (#) vervangen door een pondteken (£). Met de komst van UTF was dit niet meer nodig, maar toch blijft ASCII de basis.
Kort samengevat, zonder ASCII zou alles veel complexer zijn.
[caption id="attachment_202978" align="alignnone" width="300"]
Een portret gemaakt met gebruik van ASCII[/caption]
Bronnen: Wikipedia
Vóór de komst van de ASCII was er in de jaren ’60 geen standaard manier om computers met elkaar te laten communiceren. Men gebruikte meer dan 60 verschillende manieren om letters en cijfers te verwerken. IBM had op een gegeven moment apparaten met 9 verschillende soorten karaktersets.
De ASCII houd in dat Latijnse cijfers, letters, leestekens en symbolen vertaald kunnen worden naar de leesbare vorm. Dit word gedaan door een reeks binaire getallen te koppelen aan de tekens. De Standaard-ASCII kan 94 tekens vertalen (hoofdletters, kleine letters, cijfers, leestekens, symbolen) , de spatie en nog 33 stuurcodes. Stuurcodes zijn geen zichtbare tekens, maar hebben allemaal een specifieke taak (opdrachten versturen naar apparaten of informatie geven over de gegevens die worden verstuurd.
Een paar voorbeelden van besturingscodes
| Decimaal | Binair | Teken |
| 2 | 0000010 | STX (Start of Tekst) |
| 24 | 0011000 | CAN (Cancel) |
| 27 | 0011011 | ESC (Escape) |
Een paar voorbeelden van spatie, letters, nummers, symbolen en ‘delete’
| Decimaal | Binair | Teken |
| 32 | 0100000 | SP (Spatie) |
| 37 | 0100101 | % |
| 49 | 0110000 | 1 |
| 72 | 1001000 | H |
| 123 | 1111011 | { |
| 127 | 1111111 | DEL (Delete) |
De ASCII werd oorspronkelijk ontworpen voor telexcommunicatie, hierbij kun je denken aan typemachines met een stuurprogramma. De ASCII zorgde ervoor dat er opdrachten/besturingscodes werden gestuurd naar de typemachine. Bijvoorbeeld het knopje op de typemachines ‘BELL’, liet dan ook een belletje rinkelen.
De cijfers beginnen altijd met de binaire nummers ‘011’. De letters staan op alfabetische volgorde, dit is zo gedaan om het makkelijker te maken om een tekst op te bouwen. De tekens met accenten zijn niet op deze manier geordend, omdat deze later zijn toegevoegd.
In veel talen hebben mensen meer letters nodig dan 26 letters, hierdoor zijn er aanpassingen gemaakt en zijn in de Duitse tabel bijvoorbeeld tekens zoals ‘\’ en ‘|’ vervangen door äöü en de hoofdletter vormen hiervan. In de Britse tabel is het hekje (#) vervangen door een pondteken (£). Met de komst van UTF was dit niet meer nodig, maar toch blijft ASCII de basis.
Kort samengevat, zonder ASCII zou alles veel complexer zijn.
[caption id="attachment_202978" align="alignnone" width="300"]
Een portret gemaakt met gebruik van ASCII[/caption]Bronnen: Wikipedia
Reactie plaatsen